Trądzik występuje równie często u kobiet jak i u mężczyzn. Jednak postaci o ciężkim przebiegu występują głównie u młodych mężczyzn. Przyczyna choroby nie jest dokładnie znana, ale na rozwój choroby wpływa wiele czynników. Przerost gruczołów łojowych z towarzyszącym łojotokiem oraz nadmierne rogowacenie przewodów wyprowadzających przyczynia się do powstawania mikrozaskórników. U osób z trądzikiem gruczoły łojowe są większe o zwiększonej liczbie zrazików. Zwiększenie produkcji łoju odbywa się pod wpływem hormonów androgenowych i rozpoczyna się w wieku 7-8 lat. Androgeny odgrywają dużą rolę w rozwoju zmian trądzikowych poprzez stymulację sebocyty oraz keratynocytów mieszkowych. Korneocyty mają bardziej zwartą strukturę i gromadzą się wewnątrz mieszków włosowatych blokując ujście i wydalanie łoju, co w efekcie prowadzi do powstania zaskórników. U osób cierpiących na trądzik dochodzi do zakażenia mieszków włosowych przez bakterie Propionibacterium acnes. Bakterie te produkują czynniki prozapalne i zaburzają odpowiedź immunologiczną. Usunięcie tych bakterii poprawia stan dermatologiczny skóry. Zmiany skórne rozwijają się w miejscach, gdzie na skórze jest najwięcej gruczołów łojowych. Trądzik obejmuje twarz (głównie czoło), plecy (tzw. rynna łojotokowa tylna) i górną część klatki piersiowej (tzw. rynna łojotokowa tylna). Zmiany układają się w literę T – na twarzy czoło, nos broda, a na plecach górna część pleców i w dół wzdłóż kręgosłupa. Okolice te są popularnie nazywane strefą T. Zmiany skórne charakteryzują się różnorodnością postaci. Wykwity skórne dzieli się na:
Choroba może przebiegać łagodnie, z umiarkowanymi objawami lub o ciężkim przebiegu. Ponadto trądzik może przebiegać z objawami ogólnymi. Wyróżnia się również trądzik odwrócony, mechaniczny i kontaktowy. |