 |
W naturze spotyka się wiele gatunków morwy, ale tylko morwa biała i morwa czarna znalazły zastosowanie w kuchni i kosmetyce. Dzięki zawartości specjalnych substancji w liściach morwy można zmodyfikować metabolizm węglowodanów, dzięki temu napary i tabletki z liści morwy mają zastosowanie w odchudzaniu i eksperymentalnie w redukcji cellulitu. |
|
|
Morwa biała (Morus alba) i morwa czarna (Morus nigra) – oba te gatunki są wykorzystywane w kuchni lub w lecznictwie jako suplementy diety. Morwę najdłużej wykorzystuje się w Chinach. Tam jej owoce jada się na surowo lub przygotowuje z nich wino. W Wietnamie popularny jest syrop morwowy (si ro dao) oraz likier z morwy (ruou dao). W Azji niekiedy liście morwy białej dodawane do dań mięsnych i bogatych w węglowodany, aby podnieść ich walory zdrowotne. Z morwy przygotowuje się też mąkę i piecze placki – tak wykorzystują ją mieszkańcy Himalajów. Morwa to jeden z najpopularniejszych w Polsce składników gotowych preparatów hipoglikemicznych. W suplementach diety wykorzystuje się wyciąg z liści morwy białej. Za działanie hipoglikemizujące odpowiadają iminocukry, gdzie 1-deoksynojirimycyna (DNJ), N-metyl-DNJ i 2-O-α-D-galaktopyranosyl-DNJ. DNJ działają jako inhibitor α-glukozydazy podobnie jak akarboza lub niezarejestrowany w Polsce miglitol. Ponadto iminocukry hamują działanie maltazy, izomaltazy i sacharazy. Mechanizm działania tych substancji powoduje zmniejszenie wchłaniania węglowodanów w bliższym odcinku jelita cienkiego poprzez hamowanie trawienia oligosacharydów, a to skutkuje opóźnieniem ich wchłaniania w dalszej części jelita cienkiego i zmniejszeniem glikemii poposiłkowej. Pozytywny wpływ liści morwy na poziom glikemii wykorzystywany jest w terapiach odchudzających i w leczeniu cukrzycy typu 2, która jest chorobą cywilizacyjną wynikającą poniekąd ze złego odżywiania się i nadwagi. Z liści morwy przygotowuje się się smaczną herbatę. Jest to dobra opcja jako dodatek do zabiegów odchudzających i modelujących sylwetkę. Herbatę morwową poleca się pić do posiłków bogatych w węglowodany.
|
